Η αναπνοή

Πολλοί από εμάς σκέφτονται ότι η μύτη δεν είναι " ζωτικό όργανο ".

Για να κατανοήσουμε τη σπουδαιότητά της αρκεί να περάσουμε ένα βαρύ κρυολόγημα! Η ρινική συμφόρηση κι η καταρροή επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής, τα επίπεδα ενέργειας, την ικανότητα αναπνοής και τον ύπνο.

Λίγα λόγια για την ανατομία της μύτης, μας ενδιαφέρει κυρίως το εσωτερικό της....

Ανατομικά η μύτη σας χωρίζεται σε δύο μέρη. Το εξωτερικό μέρος και το εσωτερικό. Το εξωτερικό είναι η κατασκευή εκείνη που προεξέχει από το πρόσωπό σας. Το εσωτερικό είναι τα στοιχεία εκείνα που καλύπτονται από το εξωτερικό μέρος και εισχωρούν στην κοιλότητα του προσώπου.

Η εσωτερική κοιλότητα της μύτης.

Το εσωτερικό μέρος της μύτης επεκτείνεται βαθιά μέσα από τα οστά του κρανίου, ενώνεται με τα ιγμόρια, που είναι οστέινες κοιλότητες στο κεντρικό σας πρόσωπο και καταλήγει μέχρι τον φάρυγγα. Όλη αυτή η κατασκευή χωρίζεται στα δύο με ένα κάθετο τοίχωμα που ονομάζεται διάφραγμα. Πρόκειται για το τοίχωμα που διαχωρίζει τα δύο ρουθούνια σας και το οποίο επεκτείνεται μέχρι βαθιά στην ρινική κοιλότητα.

Η αίσθηση της οσμής έχει να κάνει με ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον, που μεταφέρονται με τον αέρα μέσα στην μύτη μας και ανιχνεύονται από εκατομμύρια μικρά νεύρα, τα οποία βρίσκονται στην πάνω επιφάνεια της κοιλότητας της μύτης. Αυτά τα νεύρα οδηγούν τα ερεθίσματα στον εγκέφαλο, ο οποίος είναι σε θέση να αναγνωρίσει τις οσμές ανάμεσα σε χιλιάδες από αυτές. Κάποια άτομα έχουν εξαιρετικά ανεπτυγμένη την αίσθηση της οσμής και κάποια άλλα υποφέρουν από ανοσμία, δηλαδή από απώλεια της αίσθησης της οσμής.

Ο ρόλος της μύτης στην αναπνοή

Εχει την ιδιότητα να προσλαμβάνει τον αέρα από το εξωτερικό περιβάλλον, να λειτουργεί σαν φίλτρο, που τον καθαρίζει από διάφορα σωματίδια και να ρυθμίζει τη θερμοκρασία του, πριν αυτός περάσει στους πνεύμονες. Οι τρίχες που βρίσκονται στα ρουθούνια σας χρησιμεύουν για να συγκρατούν τη σκόνη και μικροσκοπικά σωματίδια. Άλλα τέτοια σωματίδια φιλτράρονται σε ακόμα πιο εσωτερικό επίπεδο στη μύτη. Επίσης η ρινική κοιλότητα έχει πολλές πτυχώσεις, που χρησιμεύουν ώστε να στροβιλίζεται ο αέρας γύρω από αυτές και κατά αυτό τον τρόπο να έχει το χρόνο να θερμανθεί και να υγρανθεί,  όσο χρειάζεται, πριν φτάσει στους πνεύμονες. Αυτές πτυχώσεις ονομάζονται ρινικές κόγχες.

Μία άλλη ανατομική μονάδα μέσα στην ρινική κοιλότητα είναι τα ιγμόρια. Αυτά είναι κοιλότητες που επικοινωνούν με τη ρινική κοιλότητα και είναι καλυμμένες από βλεννογόνο (η μεμβράνη που καλύπτει εσωτερικά την μύτη). Αυτά παίζουν σημαντικό ρόλο στην ύγρανση και θέρμανση του αέρα. Επίσης επειδή είναι κενές περιοχές μειώνουν το βάρος του κεφαλιού και συμμετέχουν στη χροιά της φωνής. 

Η ρινική σας κοιλότητα ενώνεται με το εσωτερικό μέρος του αυτιού. Αυτό γίνεται μέσω μίας μικρής λεπτής σωλήνας που ονομάζεται ευσταχιανή σάλπιγγα. Αυτή αποτελεί την επικοινωνία μεταξύ αυτιού και ρινικής κοιλότητας στο πάνω μέρος του φάρυγγα. Η ύπαρξή της είναι ο λόγος για τον οποίο όταν έχουμε κάποια μόλυνση στον φάρυγγα αισθανόμαστε να επηρεάζεται και η ακοή μας (βουλωμένα αυτιά) ή μερικές φορές καταλήγουμε σε ωτίτιδα. Οι ευσταχιανές σάλπιγγες ρυθμίζουν την πίεση του αέρα μέσα στο έσω αυτί σε σχέση με το εξωτερικό περιβάλλον.

Η αναπνοή

Πέρα από την απλά " βουλωμένη " μύτη η απόφραξη των ρινικών αεραγωγών αν παραμείνει χωρίς θεραπεία είναι η πρωταρχική αιτία για τη χρόνια στοματική αναπνοή. Αυτή έχει συνδεθεί με επιβλαβείς συνέπειες στην υγεία των παιδιών και των ενηλίκων. (Page & Mahoney, 2010).

Η στοματική αναπνοή δεν είναι τόσο αθώα όσο θέλουν πολλοί να νομίζουν. Αν κι είναι φυσιολογικό να αναπνέουμε μερικώς από το στόμα κατά την ομιλία ή για τη μεγιστοποίηση της πρόσληψης αέρα όταν είναι αναγκαίο ( πχ κατά την άσκηση ), το στόμα δεν είναι φτιαγμένο για να συμμετέχει στη φυσιολογική αναπνοή. Η λειτουργία της στοματικής κοιλότητας έχει να κάνει πρωταρχικά με την ομιλία και την πρόσληψη τροφής. Στην αναπνοή συμμετέχει όταν δεν είναι εφικτή η ρινική αναπνοή.

Υπάρχει μιά σειρά από εν δυνάμει βλαβερές συνέπειες στην υγεία που συνδέονται με τη στοματική αναπνοή. Η αναπνοή από το στόμα αντί της μύτης καταστρέφει την ισορροπία ανάμεσα στην ανατομία και τη λειτουργία της στοματικής κοιλότητας. Αν δε θεραπευτεί μπορούν να εξελιχθούν ανωμαλίες στην ανάπτυξη του κροταφογναθικού συμπλέγματος, οδοντικά κι ορθοδοντικά προβλήματα, αλλαγές στο σκελετό και τη στάση του σώματος, δυσκολία στον ύπνο, κρίσεις άσθματος κλπ.

Η έρευνα δείχνει ότι η στοματική αναπνοή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη του προσώπου και των γνάθων αλλάζοντας τη φυσιολογική θέση της γλώσσας και της κάτω γνάθου. Οταν η αναπνοή γίνεται φυσιολογικά από τη μύτη, το στόμα συνήθως παραμένει κλειστό με τη γλώσσα να βρίσκεται σε επαφή με τον ουρανίσκο. Σε αυτή τη θέση η γλώσσα εξασκεί πλάγιες δυνάμεις οι οποίες βοηθούν στην μορφοποίηση της γνάθου. Τα δόντια ανατέλλουν " γύρω " από τη γλώσσα δημιουργώντας ένα υγιές, φυσιολογικό τόξο. ( Flutter, 2006 : Page & Mahoney, 2010).

 Δεν είναι εφικτό να αναπνέει κάποιος από το στόμα και ταυτόχρονα η γλώσσα του να "αναπαύεται" στον ουρανίσκο. Για να αναπνεύσει πρέπει το στόμα να είναι ανοιχτό κι η γλώσσα πέφτει στο πάτωμα του στόματος. Αυτό είναι προβληματικό, ιδιαίτερα στα παιδιά καθώς η γλώσσα παύει να είναι η " μήτρα " για την άνω γνάθο και τα δόντια ( Flutter, 2006 ).
Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που αναπνέουν από το στόμα η στενή κι υψηλή υπερώα ( ουρανίσκος ), η μικρότερη του φυσιολογικού ανάπτυξη της άνω γνάθου και εμφανίζουν στενό πρόσωπο, συνωστισμό των δοντιών και κακή ευθυγράμμιση των γνάθων. ( Sinha and Guillerminault, 2010 ). Κατά τη στοματική αναπνοή η κάτω γνάθος παρουσιάζει κίνηση προς τα κάτω και προς τα πίσω, πράγμα το οποίο συνεισφέρει έτι περισσότερο στην κακή ευθυγράμμιση και στην ανάπτυξη μακρύ προσώπου. Πειράματα έχουν δείξει ότι η κάτω γνάθος μπορεί να λάβει διαφορετικές θέσεις κατά τη στοματική αναπνοή, αλλά δεν είναι σκοπός του παρόντος άρθρου η καταγραφή αυτών των λεπτομερειών.

Είναι σχετικά συνηθισμένο οι αναπνέοντες από το στόμα να " ρίχνουν " το κεφάλι προς τα πίσω ώστε να ανοίξουν τον αεραγωγό και να μεγιστοποιήσουν την πρόσληψη αέρα. Αυτό γίνεται διότι η στοματική αναπνοή είναι λιγότερο αποδοτική σε σχέση με τη ρινική αναπνοή για την εισαγωγή του οξυγόνου στους πνεύμονες και στην κυκλοφορία του αίματος. Ωστόσο, δεν υπάρχει στρέβλωση σε ένα μέρος του σώματος που να μην αντανακλά σε όλο το σώμα. 

Ενα κοινό παράπονο των ανθρώπων που αναπνέουν χρονίως από το στόμα είναι το στεγνό στόμα. Μειώνεται η παραγωγή και ταυτόχρονα αυξάνεται η εξάτμιση του σάλιου. Το σάλιο έχει σημαντικό ρόλο στον αυτοκαθαρισμό του στόματος, ουδετεροποιώντας τα οξέα και " ξεπλένοντας " τα βακτήρια. Η μειωμένη ροή του σάλιου αυξάνει την πιθανότητα για την εμφάνιση τερηδόνας και περιοδοντικών νόσων όπως και κακής αναπνοής ( Motta et al., 2011 ).

Η στοματική αναπνοή ΔΕΝ είναι αποδεκτό υποκατάστατο της αναπνοής από τη μύτη!
Ιδίως στα παιδιά αν δε διορθωθεί μπορεί και συνήθως το κάνει να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη του κρανίου, των γνάθων κι εντέλει όλου στου σώματος.



Μην ξεχνάμε πως όταν γεννιόμαστε αναπνέουμε αποκλειστικά από τη μύτη λόγω της ανατομίας του στόματος στα νεογέννητα!




Ενα πολύ ωραίο βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα θα βρείτε στο παρακάτω λινκ. Γραμμένο από τον George Catlin το 1870 περιγράφει τις παρατηρήσεις που έκανε στους αυτόχθονες πληθυσμούς της αμερικανικής ηπείρου. Ο τίτλος του βιβλίου είναι " Shut your mouth and save your life ".

http://www.buteyko.ie/images/pdf/Shut_your_mouth.pdf




Πολλές φορές οι ειδικοί παρασυρόμαστε στην εξέταση του ασθενούς μας και παραβλέπουμε κάποια πράγματα που είναι σημαντικά. Οι γονείς είναι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα από όλους το παιδί τους και τις συνήθειές του. Ακόμη και στην εξέταση ρουτίνας από τον παιδίατρο ή τον οδοντίατρο πρέπει να αναφέρουν τι έχουν παρατηρήσει. Η έγκαιρη διάγνωση της στοματικής αναπνοής κι η αντιμετώπιση της είναι ανεκτίμητο δώρο στα παιδιά μας. 



Για όποιον ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να κοιτάξει και τα παρακάτω. Είναι όμως καθαρά επιστημονικές εργασίες και πολύ πιθανόν όχι κι ιδιαίτερα ευχάριστες στην ανάγνωση για μη ιατρούς.

Flutter, J. 2006. The negative effect of mouth breathing o the body and development of the child. International Journal of Orthodontics 17, 2: 31-37. Accessed March 17, 2016: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16881376

Jefferson, Y. 2010. Mouth breathing: adverse effects on facial growth, health, academics and behaviour. General dentistry. Accessed March 15, 2016:http://www.jeffersondental.com/assets/docs/mouthBreathing.pdf

Lipworth, B. and White, P. 2000. Allergic inflammation in the unified airway: start with the nose. Thorax 55, 10: 878-881. Accessed March 3, 2016: http://thorax.bmj.com/content/55/10/878.full.pdf+html 

Motta, L., Bachiega, J., Guedes, C., Laranja, L. and Bussadori, S. 2011. Association between halitosis and mouth breathing in children. Clinics 66, 6: 939-942. Accessed March 17, 2016:http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3129960/pdf/cln-66-06-939.pdf

Page, D. and Mahony, D. 2010. The airway, breathing and orthodontics. Todays FDA 22, 2: 43-47. Accessed March 17, 2016:http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20443530

Sinha, D. and Guilleminault, C. 2010. Sleep disordered breathing in children.Indian Journal of Medical Research 131, 1: 311-320. Accessed March 17, 2016:http://icmr.nic.in/ijmr/2010/february/0221.pdf

Zusko, E. 2010. Posture and Dental Health. Temporomandibular Joint Disorder Effective Diagnosis. Accessed March 17, 2016:http://www.tmjorthocentre.com/index.php/conditions-of-tmd/posture

Η γλώσσα

Πολλές από τις ανωμαλίες της θέσης των δοντιών και κυρίως της ανάπτυξης των γνάθων και του προσώπου οφείλονται στη δυσλειτουργία της γλώσσας. Τείνουμε να αγνοούμε τις δυσλειτουργίες αυτές με αποτέλεσμα να εμφανίζονται υποτροπές στις ορθοδοντικές θεραπείες. Πολύ συχνά λέμε ότι τα δόντια έχουν "μνήμη" για να δικαιολογήσουμε αυτές τις υποτροπές. Η αλήθεια όμως είναι ότι το γναθοπροσωπικό σύστημα είναι αυτό ακριβώς, ένα σύστημα. Κι αποτελείται από τα δόντια, τους μαλακούς ιστούς ( χείλη, μάγουλα, γλώσσα ) κι από τις λειτουργίες ή τις δυσλειτουργίες αυτών.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των γνάθων και των μυϊκών ιστών που περιβάλλουν το στόμα παίζει η λειτουργία της γλώσσας.

Το πρώτο που κοιτάζουμε όταν συναντούμε έναν νέο ασθενή εκτός από τη θέση των δοντιών είναι αν όλα τα δόντια της μίας γνάθου έχουν επαφή με τα δόντια της άλλης. Αν όχι, στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει παρεμβολή της γλώσσας ανάμεσα στις δύο γνάθους. 

Εδώ θα πρέπει να γίνει η διάκριση από την πρόσθια χασμοδοντία με σκελετικό υπόβαθρο που σχετίζεται με αυξημένο κάτω πρόσθιο ύψος προσώπου και αρκετές φορές με το χαρακτηριστικό αδενοειδές προσωπείο σε άτομα με στοματική αναπνοή.

Κι ας πάμε τώρα στη γλώσσα. Καταρχήν πρέπει να ξέρουμε ότι καταπίνουμε από 2.000 ως 3.000 φορές την ημέρα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που καταπίνουμε ασκούνται δυνάμεις στα δόντια και τις γνάθους με ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει η γλώσσα κι όταν βρίσκεται σε θέση ανάπαυσης.

Ξεκινάμε από τη θέση ανάπαυσης....

Κατά τη θέση ανάπαυσης πρέπει να υπάρχει μιά ελαφριά επαφή των χειλιών, η άκρη της γλώσσας πρέπει να έχει επαφή με τη θηλή των τομέων ( το εξόγκωμα ακριβώς πίσω από τους άνω κεντρικούς τομείς ) κι η ράχη της γλώσσας να είναι σε επαφή με την υπερώα ώστε να υπάρχει ισορροπία με τις δυνάμεις που ασκούνται από τη βυκανητική ζώνη ( μυς της παρειάς ).

Σε πολλούς ανθρώπους παρατηρούμε διαφορετική θέση της γλώσσας κατά την ανάπαυση. Ανάλογα με τη θέση αυτή μπορούν να δημιουργηθούν διάφορες ανωμαλίες τόσο στις γνάθους όσο και στη θέση των δοντιών. 

Και πάμε στην κατάποση.....

Ολοι χρειαζόμαστε αρνητική πίεση , αναρρόφηση για να καταπιούμε. Ο σωστός τρόπος κατάποσης, σωματική κατάποση ή ενηλίκων, επιτυγχάνεται έχοντας τα δόντια σε επαφή και τη γλώσσα να πιέζει τον ουρανίσκο ώστε να δημιουργηθεί σφράγγιση. Η γλώσσα κάνει μία κυματοειδή κίνηση κατά μήκος του ουρανίσκου. Με αυτό τον τρόπο ασκείται εγκάρσια, προς τα μπρος και προς τα πάνω δύναμη στον ουρανίσκο, ευεργετική για την ανάπτυξη του προσώπου. Οταν η κατάποση γίνεται σωστά τα μάγουλα, τα χείλη κι ο πώγωνας είναι ακίνητα, κινείται μόνο ο λαιμός.

Αν προσπαθήσετε να καταπιείτε με τα δόντια σε επαφή και αισθάνεστε άβολα, τότε μάλλον δεν καταπίνετε σωστά.

Κατά τη ΜΗ σωστή κατάποση τα δόντια δεν έρχονται σε επαφή κι η γλώσσα τοποθετείται ανάμεσά τους. επειδή η σφράγγιση του στόματος δεν είναι πλήρης, τα χείλη , τα μάγουλα κι οι μύες του πώγωνα χρησιμοποιούνται αντισταθμιστικά δημιουργώντας αναρρόφηση κατά των δοντιών. Αυτό δημιουργεί συμπιεστικές δυνάμεις στον ουρανίσκο και το πρόσωπο.

Υπολογίζεται ότι περίπου το 90% του πληθυσμού έχει κάποια μορφή λανθασμένης κατάποσης.

Ο πιό πιθανός λόγος εικάζεται ότι είναι ο πρώιμος απογαλακτισμός του μωρού κι η εισαγωγή αλεσμένης τροφής την οποία το παιδί καταπίνει όπως το γάλα του θηλασμού χρησιμοποιώντας τους μύες του προσώπου. Αποτυγχάνει να κάνει τη μετάβαση στη σωματική κατάποση και διατηρεί σε κάποιο βαθμό το μοτίβο της βρεφικής κατάποσης μέχρι την ενηλικίωση.

Υπάρχει τρόπος να διορθωθεί η λάθος θέση ανάπαυσης της γλώσσας;

Οι λειτουργίες της γλώσσας είναι ρεφλέξ , ωστόσο υπάρχουν τρόποι . Το θέμα αυτό θα είναι το αντικείμενο μιας επόμενης ανάρτησης.

Θηλασμός δαχτύλου και πιπίλα.

Στις φωτογραφίες  βλέπετε τι μπορεί να προκαλέσει ο παρατεταμένος θηλασμός δαχτύλου. 

Για να σταματήσει ο θηλασμός του αντίχειρα πρέπει να το θέλει το ίδιο το παιδί, αλλιώς δε βοηθά η υποστήριξη από τους γονείς. Ακόμη και τον αποχαιρετισμό της πιπίλας πρέπει να τον αποφασίσει το παιδί, ώστε ο πρώτος καιρός χωρίς την αγαπημένη “παρηγοριά” να είναι πιό εύκολος. Κι είναι μικρότερος ο κίνδυνος το παιδί να αντικαταστήσει την πιπίλα με τον αντίχειρα. Σε αυτή την περίπτωση είναι καλύτερα να του αφήσουμε την πιπίλα. Οι επόμενες 6 συμβουλές θα διευκολύνουν τον αποχωρισμό της πιπίλας ή του αντίχειρα:

1. Παρατηρήστε ακριβώς πότε το παιδί σας χρειάζεται τον αντίχειρα ή την πιπίλα. Πολλά παιδιά θηλάζουν από βαρεμάρα ή συνήθεια κι όχι διότι θέλουν να ηρεμήσουν. Απασχολήστε το παιδί σε αυτές τις περιπτώσεις και φροντίστε ώστε ο αντίχειρας ή η πιπίλα να δυσχεραίνουν αυτό που θα κάνει το κάνει το παιδί. Διαβάστε για παράδειγμα μαζί ένα βιβλιο και μετά κουβεντιάστε το. Με “γεμάτο “ στόμα δυστυχώς δυστυχώς δεν καταλαβαίνετε τι σας λέει το παιδί. Αν θηλάζει τον αντίχειρα κατά τη διάρκεια της ημέρας δώστε να κάνει μικρές εργασίες για τις οποίες χρειάζεται αν χρησιμοποιήσει και τα δύο του χέρια.

2. Να είστε “απαλοί”. Αν το παιδί χρησιμοποιεί ακόμη πολύ συχνά την πιπίλα, μην τν εξαφανίσετε από τη μιά μέρα στην άλλη. Αποφύγετε τιμωρίες ή πικρές ουσίες για τα νύχια, σπάνια έχουν αποτέλεσμα.

Ως θεραπεία “σοκ” για τους μικρούς θηλαστές αντίχειρα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φωτογραφίες από ένα στόμα που έχει υποστεί βαριές βλάβες λογω θηλασμού αντίχειρα ή πιπίλας.

3. Ποτέ μην τιμωρείτε, αλλά να επιβραβεύετε τις επιτυχίες! Μέσω τιμωριών το παιδί νιώθει πίεση με αποτέλεσμα να έχει αυξημένη ανάγκη θηλασμού αντίχειρα ή πιπίλας. Δεν είναι λοιπόν καλός τρόπος για να διακοπεί ο θηλασμός. Παινέψτε το παιδί για κάθε βράδυ που πέρασε χωρίς να θηλάσει αντίχειρα ή πιπίλα. Ακόμη καλύτερα είναι μιά μικρή ανταμοιβή για τις πρώτες μέρες ή νύχτες χωρίς πιπίλα ή αντίχειρα. Κάντε του ένα μικρό δώρο ή μιά μικρή έκπληξη. Μπορείτε να φτιάξετε ή να ζητήσετε από τον οδοντίατρο ένα μικρό ημερολόγιο. Για κάθε μέρα/νύχτα που το παιδί δε θηλάζει παίρνει έναν πόντο. Για συγκεκριμένο αριθμό πόντων θεσπίστε μιά μικρή επιβράβευση.

4. Εξηγήστε στο παιδί γιατί είναι καιρός να σταματήσει το θηλασμό της πιπίλας ή του αντίχειρα. Πείτε του για παράδειγμα ότι το καταλαβαίνετα καλύτερα όταν δεν έχει τίποτε στο στόμα ή ότι τα δοντάκια του θα μεγαλώσουν και θα είναι πιο όμορφα χωρίς πιπίλα ή αντίχειρα.

5. Θεσπίστε ζώνες ελεύθερες θηλασμού. Συμφωνείστε με το παιδί σας ότι επιτρέπεται να θηλάζει το δάχτυλο ή την πιπίλα σε συγκεκριμένες ώρες ή σε συγκεκριμένα μέρη. Σε παιδιά που θηλάζουν συνέχεια μπορείτε αρχικά να επιτρέπετε το θηλασμό μόνο στο σπίτι, αργότερα μόνο στο δωμάτιο τους και τελικά μόνο στο κρεβάτι.

6. Κατά την περίοδο απεξάρτησης από το θηλασμό προσφέρετε στο παιδί άλλη παρηγοριά. Κατά την περίοδο αυτή το παιδί χρειάζεται την προσοχή, την τρυφερότητα και τα χάδια σας. Για να αποκοιμηθεί επί παραδείγματι κρατήστε του το χέρι ή χαϊδέψτε το στο πηγουνάκι ή την κοιλίτσα, διαβάστε με χαμηλή φωνή ένα παραμύθι ή τραγουδήστε του.

Ενας τελείως πρακτικός τρόπος για να βοηθήσετε το παιδί να σταματήσει το θηλασμό της πιπίλας είναι να κόψετε την θηλή ώστε να μη δημιουργείται “κενό” αέρος και το παιδί να μην παίρνει την ικανοποίηση που περιμένει από το θηλασμό. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό στις αντιδράσεις του, απαιτείται υπομονή από τους γονείς ώστε αυτό να μην αγχωθεί κι έχουμε τα αντίθετα αποτελέσματα.

Σε περίπτωση που δεν τα καταφέρετε πρέπει να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού.  Συνήθως ο καταλληλότερος είναι ο ορθοδοντικός. Με ειδικά μηχανήματα παρεμποδίζεται η είσοδος του δαχτύλου στο στόμα, η προώθηση της γλώσσας ανάμεσα στα δόντια και διορθώνεται η ανοιχτή δήξη όπως τη βλέπετε στις φωτογραφίες στην αρχή του άρθρου.

Σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που εξακολουθούν να θηλάζουν το δάχτυλο ή πιπίλα είναι σε κάποιες περιπτώσεις ενδεδειγμένη κι η επίσκεψη σε παιδοψυχολόγο.

Ας ξεκινήσουμε με βασικές πληροφορίες...

Πότε είναι απαραίτητη η ορθοδοντική θεραπεία;
Ορθοδοντική θεραπεία θεωρείται απαραίτητη σε περιπτώσεις με οδοντικές. σκελετικές και λειτουργικές ανωμαλίες του στόματος. Ο ορθοδοντικός καλείται να επιτύχει κατά περίπτωση έναν ή περισσότερους από τους παρακάτω στόχους:
α) Σωστή λειτουργία του στόματος (μάσηση, ομιλία)
β) Διευκόλυνση της στοματικής υγιεινής, με συνέπεια λιγότερα μελλοντικά προβλήματα στα δόντια και ούλα και μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής τους στο στόμα. Είναι φανερή η διαφορά της κατάστασης των ούλων στις παρακάτω εικόνες πριν και μετά τη θεραπεία.
γ) Διευκόλυνση του γενικού οδοντιάτρου και των άλλων ειδικοτήτων καθώς και καλύτερη πρόγνωση κατά την εκτέλεση των οδοντιατρικών εργασιών (σφραγίσματα, γέφυρες, οδοντοστοιχίες, θεραπείες των ούλων και του περιοδοντίου) με τη διευθέτηση των δοντιών και τη λειτουργική αποκατάσταση του στόματος.
δ) Περιορισμός πιθανότητας καταγμάτων δοντιών ιδίως όταν αυτά προβάλλουν έξω από τα χείλη, κυρίως σε νεαρά άτομα, όπως συνέβη στο περιστατικό της εικόνας.
ε) Περιορισμός πιθανότητας εμφάνισης προβλημάτων στην κροταφογναθική άρθρωση, δηλαδή την περιοχή σύνδεσης της κάτω γνάθου με το κρανίο.
στ) Όμορφο χαμόγελο και πιο ευχάριστο πρόσωπο με συνέπεια την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης του ατόμου.


Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία για τον πρώτο ορθοδοντικό έλεγχο;
Όλα τα παιδιά πρέπει να υποβάλλονται σε ορθοδοντικό έλεγχο το αργότερο μέχρι την ηλικία των 7 ετών. Τόσο ορισμένα οδοντικά προβλήματα όσο και προβλήματα αρμονίας του προσώπου μπορεί να προληφθούν, εάν διαγνωσθούν έγκαιρα. Η προληπτική ορθοδοντική, η οποία εφαρμόζεται σε μικρές ηλικίες, αντιμετωπίζει προβλήματα, όπως πρόωρες απώλειες παιδικών δοντιών, παρατεταμένο θηλασμό του δακτύλου και προώθηση της γλώσσας.

Η έγκαιρη διάγνωση συχνά συνεπάγεται αποφυγή εξαγωγών μονίμων δοντιών κατά την ορθοδοντική θεραπεία ή και γναθοχειρουργικής επέμβασης, σε περιπτώσεις έντονων σκελετικών προβλημάτων. Οι γονείς, λοιπόν, δεν πρέπει να περιμένουν μέχρι την ολοκλήρωση της ανατολής των μονίμων δοντιών, που συμβαίνει συνήθως σε ηλικία 12 χρόνων.

Γιατί στην ηλικία των 6 - 7 χρόνων πρέπει να γίνει η πρώτη επίσκεψη στον ορθοδοντικό;
Τότε ο ορθοδοντκός μπορεί να εκτιμήσει το πρόβλημα και να προβεί σε προληπτική ή κατασταλτική θεραπεία εάν απαιτείται.

Πόσο διαρκεί μια θεραπεία;
Η διάρκεια της θεραπείας ποικίλλει από μερικούς μήνες μέχρι περίπου δύο χρόνια, ανάλογα με τη φύση και τη βαρύτητα του προβλήματος.

Πρέπει να γίνουν εξαγωγές δοντιών;
Κατ' αρχήν στην διάρκεια της θεραπείας είναι δυνατόν να χρειαστούν εξαγωγές κάποιων παιδικών δοντιών, όταν αυτά παραμένουν περισσότερο από το φυσιολογικό για την ηλικία του παιδιού στο στόμα.
Όμως και μόνιμα δόντια είναι δυνατόν να εξαχθούν, όταν διαπιστώνεται δυσαναλογία μεγέθους δοντιών και γνάθων ή όταν οι εξαγωγές επιβάλλονται από την σκελετική διάπλαση του προσώπου.

Πότε και ποιος αποφασίζει για τις εξαγωγές;
Ο χρόνος της εξαγωγής και το είδος των δοντιών, που θα εξαχθούν ορίζονται μόνον από τον ορθοδοντικό, διότι είναι μια σοβαρότατη απόφαση, που απαιτεί μελέτη και βαθειά γνώση του προβλήματος.


Ποιοι είναι οι πιο κατάλληλοι μηχανισμοί;
Για κάθε πρόβλημα, ο ορθοδοντικός θα κρίνει ποιοι μηχανισμοί ή συνδυασμός αυτών θα το θεραπεύσει καλύτερα.
Όμως οι ακίνητοι μηχανισμοί στις διάφορες παραλλαγές τους εφαρμόζονται στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Ενοχλούν οι μηχανισμοί;
Μια ενόχληση μικρού βαθμού θεωρείται φυσιολογική και είναι αναμενόμενη κατά τα πρώτα 24ωρα μετά την τοποθέτηση ή την ενεργοποίησή των ορθοδοντικών μηχανισμών.

Ποιες είναι οι αιτίες των oρθοδοντικών προβλημάτων;
Τα ορθοδοντικά προβλήματα είναι δυνατόν να οφείλονται σε κληρονομικούς ή σε περιβαλλοντικούς παράγοντες ή σε συνδυασμό των παραπάνω.
Κληρονομικοί παράγοντες είναι π.χ. το μέγεθος των δοντιών, το μέγεθος των γνάθων καθώς και οι σχέσεις μεταξύ τους. Ο κακός συνδυασμός των κληρονομικών χαρακτηριστικών από κάθε γονέα μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την εκδήλωση ορθοδοντικής ανωμαλίας (π.χ. το παιδί έχει κληρονομήσει μεγάλα δόντια από τον πατέρα και μικρές γνάθους από την μητέρα, και γι' αυτό εμφανίζει συνωστισμό).
Περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι οι επιδράσεις του περιβάλλοντος όπως οι μη φυσιολογικές βλαβερές συνήθειες.

Ποιες είναι βλαβερές συνήθειες;
Η στοματική αναπνοή, ο θηλασμός του δακτύλου ή της γλώσσας, το δάγκωμα των νυχιών ή του χείλους ή ξένων αντικειμένων, η πρόωρη απώλεια παιδικών δοντιών, η μονόπλευρη μάσηση.

Πότε θεραπεύονται και και πώς οι βλαβερές συνήθειες;
Ο θηλασμός του δακτύλου στα μικρά παιδιά, σταματά συνήθως στα 2-3 χρόνια. Ένα παιδί που συνεχίζει μετά από αυτήν την ηλικία ή ακόμη και στα σχολικά χρόνια να θηλάζει το δάκτυλό του είναι δυνατόν να υποκρύπτει κάποια ανησυχία και ανασφάλεια, που μπορεί να οφείλεται σε ένα μικρότερο αδελφάκι, σε πολύωρη απουσία των γονέων από το σπίτι, ή τέλος σε αλλαγή σχολείου ή σπιτιού.
Σ' αυτές τις περιπτώσεις η συμπαράσταση, η στοργή, ο φιλικός διάλογος είναι η καλύτερη βοήθεια για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα στην βάση του.
Το μάλωμα και οι τιμωρίες είναι η χειρότερη οδός. Αντίθετα η επιβράβευση του παιδιού κατά την διάρκεια της προσπάθειας του ή κάποιο συμβολικό δωράκι, όταν καταφέρνει το στόχο του είναι η καλύτερη προσέγγιση.
Εάν ο θηλασμός σταματήσει στα 2-3 χρόνια , είναι πιθανόν κάποιες ελαφρές βλάβες να αυτοδιορθωθούν, χωρίς άλλη παρέμβαση.
Σε επίμονες καταστάσεις ο ορθοδοντικός μπορεί να υποστηρίξει την προσπάθεια των γονέων με τους κατάλληλους μηχανισμούς, οπότε επιτυγχάνεται η διακοπή της έξης.


Ποια είναι τα πλεονεκτήματα μιας έγκαιρης θεραπείας;
1. Μεγαλύτερη πιθανότητα αποφυγής εξαγωγής μονίμων δοντιών.
2. Καλύτερος έλεγχος των σκελετικών προβλημάτων δεδομένου ότι πριν από την εφηβεία ο ορθοδοντικός μπορεί να ελέγξει και να επηρεάσει τη σκελετική αύξηση.
3. Καλύτερη ανταπόκριση των ιστών στην θεραπεία.
4. Μεγαλύτερος βαθμός προσαρμογής των μικρών ασθενών στους μηχανισμούς και καλύτερη συνεργασία.
5. Πρακτικά ευκολότερη θεραπεία, λόγω λιγότερων υποχρεώσεων των παιδιών.
6. Τα μικρότερα παιδιά δεν ντρέπονται και γενικά δεν έχουν τις αναστολές των μεγαλυτέρων.
7. Όταν η θεραπεία αρχίζει νωρίς, στην εφηβεία έχει πια σχεδόν τελειώσει και οι έφηβοι έχουν αυξημένη αυτοπεποίθηση, λόγω της καλύτερης εμφάνισης του στόματος και του προσώπου γενικότερα.
8. Οι ενήλικες ασθενείς, στους οποίους ο σκελετός έχει πλέον διαμορφωθεί, οδηγούνται συχνότερα σε θεραπείες με εξαγωγές μονίμων δοντιών, ή όταν υπάρχουν σκελετικά προβλήματα απαιτείται ίσως και κάποια χειρουργική επέμβαση.


Ποια τα στάδια μιας θεραπείας;
Μία ορθοδοντική θεραπεία περιλαμβάνει δύο στάδια: Αυτό της ενεργού θεραπείας και αυτό της συγκράτησης.
Κατά το στάδιο της ενεργού θεραπείας επιτυγχάνεται το ίσιωμα των δοντιών με τους γνωστούς ορθοδοντικούς μηχανισμούς, που ο γιατρός ενεργοποιεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Κατά το στάδιο της συγκράτησης επιτυγχάνεται η διατήρηση του αποτελέσματος. Ο ασθενής φορά τους ειδικούς συγκρατιτικούς μηχανισμούς και επισκέπτεται το ιατρείο όταν ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο.
Και τα δύο στάδια είναι πολύ σημαντικά για ένα σωστό τελικό αποτέλεσμα.


Ποιες είναι οι προυποθέσεις για μια επιτυχημένη ορθοδοντική θεραπεία;
Η επιτυχία της θεραπείας προυποθέτει ένα ειδικό ορθοδοντικό και ένα συνεπή ασθενή.
Ο ασθενής είναι συνεπής, όταν ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του ορθοδοντικού, προσέχει και δεν καταστρέφει τους ορθοδοντικούς μηχανισμούς, με τη χρήση σκληρών τροφών που τους «σπάνε», τηρεί τα ραντεβού του, επισκέπτεται τον οδοντίατρο τακτικά και φροντίζει να έχει τέλεια στοματική υγιεινή.
Επίσης όταν προσέχει η διατροφή του να είναι υγιεινή (γάλα, κρέας, φρούτα λαχανικά κ.τ.λ.) και αποφεύγει τα γλυκά, καραμέλες, έτοιμα φαγητά γρήγορης εστίασης καθώς και τις κακές συνήθειες όπως δάγκωμα των νυχιών, των μολυβιών και γενικά ξένων σωμάτων.
Τέλος, όταν μετά την αφαίρεση των συγκρατητικών μηχανισμών με συνέπεια φορά τους συγκρατητικούς μηχανισμούς για να αποφύγει πιθανές υποτροπές.

Πηγή: Εταιρία Ορθοδοντικής & Γναθοπροσωπικής Μελέτης & Έρευνας

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

ΟΜΝΥΜΙ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΙΗΤΡΟΝ ΚΑΙ ΑΣΚΛΗΠΙΟΝ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΝ ΚΑΙ ΠΑΝΑΚΕΙΑΝ ΚΑΙ ΘΕΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΣΑΣ, ΙΣΤΟΡΑΣ ΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ, ΕΠΙΤΕΛΕΑ ΠΟΙΗΣΕΙΝ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΝ ΕΜΗΝ ΟΡΚΟΝ ΤΟΝΔΕ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΗΝ ΤΗΝΔΕ. ΗΓΗΣΕΣΘΑΙ ΜΕΝ ΤΟΝ ΔΙΔΑΞΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΙΣΑ ΓΕΝΕΤΗΣΙΝ

ΕΜΟΙΣΙ, ΚΑΙ ΒΙΟΥ ΚΟΙΝΩΣΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝ ΧΡΗΙΖΟΝΤΙ ΜΕΤΑΔΟΣΙΝ ΠΟΙΗΣΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΓΕΝΟΣ ΤΟ ΕΞ ΕΑΥΤΟΥ ΑΔΕΛΦΕΟΙΣ ΙΣΟΝ ΕΠΙΚΡΙΝΕΕΙΝ ΑΡΡΕΣΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΕΙΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗΝ ΤΑΥΤΗΝ, ΗΝ ΧΡΗΙΖΩΣΙ ΜΑΝΘΑΝΕΙΝ, ΑΝΕΥ ΜΙΣΘΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ. ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΗΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΚΡΟΗΣΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΟΙΠΗΣ ΑΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΙΟΣ ΜΕΤΑΔΟΣΙΝ ΠΟΙΗΣΕΣΘΑΙ ΥΙΟΙΣΙ ΤΕ ΕΜΟΙΣ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΤΟΥ ΕΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΑΙΣΙ ΣΥΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΙΣΙ ΤΕ ΚΑΙ ΩΡΚΙΣΜΕΝΟΙΣ ΝΟΜΩ ΙΗΤΡΙΚΩ, ΑΛΛΩ ΔΕ ΟΥΔΕΝΙ. ΔΙΑΙΤΗΜΑΣΙ ΤΕ ΧΡΗΣΟΜΑΙ ΕΠ' ΩΦΕΛΕΙΗ, ΚΑΜΝΟΝΤΩΝ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΝ ΕΜΗΝ. ΕΠΙ ΔΗΛΗΣΕΙ ΔΕ ΚΑΙ ΑΔΙΚΙΗ ΕΙΡΞΕΙΝ. ΟΥ ΔΩΣΩ ΔΕ ΟΥΔΕ ΦΑΡΜΑΚΟΝ ΟΥΔΕΝΙ ΑΙΤΗΘΕΙΣ ΘΑΝΑΣΙΜΟΝ, ΟΥΔΕ ΥΦΗΓΗΣΟΜΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΙΗΝ ΤΟΙΗΝΔΕ, ΟΜΟΙΩΣ ΔΕ ΟΥΔΕ ΓΥΝΑΙΚΙ ΠΕΣΣΟΝ ΦΘΟΡΙΟΝ ΔΩΣΩ. ΑΓΝΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΟΣΙΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΩ ΒΙΟΝ ΤΟΝ ΕΜΟΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΝ ΤΗΝ ΕΜΗΝ. ΟΥ ΤΕΜΕΩ ΔΕ ΟΥΔΕ ΜΗΝ ΛΙΘΙΩΝΤΑΣ , ΕΚΧΩΡΗΣΩ ΔΕ ΕΡΓΑΤΗΣΙΝ ΑΔΡΑΣΙΝ ΠΡΗΞΙΟΣ ΤΗΣΔΕ. ΕΣ ΟΙΚΙΑΣ ΔΕ ΟΚΟΣΑΣ ΑΝ ΕΣΙΩ, ΕΣΕΛΕΥΣΟΜΑΙ ΕΠ' ΩΦΕΛΕΙΗ ΚΑΜΝΟΝΤΩΝ, ΕΚΤΟΣ ΕΩΝ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΙΗΣ

ΕΚΟΥΣΙΗΣ ΚΑΙ ΦΘΟΡΙΗΣ ΤΗΣ ΤΕ ΑΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΠΙ ΤΕ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΙΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΩΝ.

Α Δ' ΑΝ ΕΝ ΘΕΡΑΠΕΙΗ Η ΙΔΩ Η ΑΚΟΥΣΩ, Η ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΘΕΡΑΠΕΙΗΣ ΚΑΤΑ ΒΙΟΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, Α ΜΗ ΧΡΗ ΠΟΤΕ ΕΚΛΑΛΕΙΣΘΑΙ ΕΞΩ, ΣΙΓΗΣΟΜΑΙ, ΑΡΡΗΤΑ ΗΓΕΥΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΟΙΑΥΤΑ. ΟΡΚΟΝ ΜΕΝ ΟΥΝ ΜΟΙ ΤΟΝΔΕ ΕΠΙΤΕΛΕΑ ΠΟΙΕΟΝΤΙ ΚΑΙ ΜΗ ΣΥΓΧΕΟΝΤΙ ΕΙΗ ΕΠΑΥΡΑΣΘΑΙ ΚΑΙ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ, ΔΟΞΑΖΟΜΕΝΩ ΠΑΡΑ ΠΑΣΙΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΣ ΤΟΝ ΑΙΕΙ ΧΡΟΝΟΝ, ΠΑΡΑΒΑΙΝΟΝΤΙ ΔΕ ΚΑΙ ΕΠΙΟΡΚΟΥΝΤΙ, ΤΑΝΑΝΤΙΑ ΤΟΥΤΕΩΝ.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ:

ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΕΕΣ, ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΡΗΣΩ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΟΥ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΔΩ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΟΥ. ΘΑ ΘΕΩΡΩ ΕΚΕΙΝΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΔΙΔΑΞΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΑΥΤΗ ΙΣΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΩ ΟΤΑΝ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ. ΘΑ ΘΕΩΡΩ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΩΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΩ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΑΥΤΗ, ΕΑΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΜΑΘΟΥΝ, ΧΩΡΙΣ ΑΜΟΙΒΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ. ΘΑ ΜΕΤΑΔΩΣΩ ΜΕ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ, ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ  ΠΟΛΟΙΠΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ

ΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΕΓΓΡΑΦΩΣ, ΕΙΣ ΟΥΔΕΝΑ ΔΕ ΑΛΛΟΝ. ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΩ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΜΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ ΕΚΟΥΣΙΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΑΨΩ Η ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΣΩ. ΔΕ ΘΑ ΧΟΡΗΓΗΣΩ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΑΝ ΜΟΥ

ΖΗΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΔΩΣΩ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ. ΕΠΙΣΗΣ ΔΕ ΘΑ ΔΩΣΩ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΕΙ. ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΩ ΤΟ ΒΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΑΓΝΟ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΝΟΜΟ. ΔΕ ΘΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΩ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΠΑΣΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΛΙΘΙΑΣΙΝ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΚΧΩΡΗΣΩ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΥΤΗ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ. ΣΕ ΟΣΕΣ ΔΕ ΟΙΚΙΕΣ ΕΙΣΕΛΘΩ, ΘΑ ΕΙΣΕΛΘΩ ΓΙΑ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ, ΑΠΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΚΟΥΣΙΑ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΖΗΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΓΕΝΕΤΗΣΙΑ ΠΡΑΞΗ ΕΠΙ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΔΡΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ, ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ Η ΔΟΥΛΩΝ. ΟΣΑ ΔΕ ΔΩ Η ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΜΟΥ Η ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ, ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ

ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ, ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΜΥΣΤΙΚΑ, ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΡΗΤΑ. ΟΣΟ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΤΗΡΩ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΜΟΥ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΒΑΙΝΩ, ΕΙΘΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΕΚΤΙΜΩΜΕΝΟΣ ΕΣΑΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΕΑΝ ΟΜΩΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΒΩ ΚΑΙ

ΓΙΝΩ ΕΠΙΟΡΚΟΣ, ΝΑ ΥΠΟΣΤΩ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ.

Κάτι σαν editorial....

Σκοπός αυτού του ιστολογίου είναι η ενημέρωση των γονέων σε θέματα που αφορούν τη στοματική υγεία των παιδιών όπως κι η απάντηση αποριών σχετικά με ζητήματα που άπτονται της ορθοδοντικής. 

Θα προσπαθήσω με όσο γίνεται πιο κατανοητό τρόπο να σας δίνω πληροφορίες για τη λειτουργία του στόματος. 

Ερωτήσεις κι απορίες είναι ευπρόσδεκτες κι επιθυμητές. 

Γιάννης Κ. Αγγελάκης 

Ορθοδοντικός